غنيمت است اين دور هم نشستن و
يك پياله كنار پياله ديگر...
همين كه يادمان نمي رود هنوز
مي شود از بعضي گريه هاي نابهنگام گذشت
و رفت
و هر چه داري ببري براي باران و
طبقي ترانه و ريحان بياوری
خودش خيلي خوب است
خيلي خوب است دانستن قدر همين چند دقيقه دور
كه روز نباشد... بود و نبود نباشد
چند و چراي اين ... و
حرف و حديث آن.... و
چه مي دانم... اصلا سكوت... سادگي... سلام!

جاده های خیــس

و برگهای باران خورده

دوباره دعوتــم می کنند

بـــه پـــاییــــز ...

نمی دانی چقدر دلتنگم

برای قاصدکهــا

و نسیمـــی کـه

گونـــه هایـــم را ؛

با سردی ملایمش نوازش دهد

اینجا میان یک خیابان

به وسعت یک فصل

درخـتـان ... ؛

انتظار تو را دارند

و ... آسمـان ؛

بــوی تـــو را

می دهد ...

* امیـن *

هنوز هوای دلــم ابــری ست ...

هنوز خوب نمی شود این زخم کهنه

هنوز حرف های ناگفته بسیار است

در این سیاهی فصــل های بلند ؛

هنوز با هجــوم دلتنگی لحظه های آشفته ام روی هم تلنبار است

هنوز آوازهای آبی و آفتابی سهم رویای شبانه ام ... حتی نیست

هنوز زندان تنگ اتاق با دریچه ی بسته

بر دلـم داغ تنهــایی می گذارد

کســی نمی شنــود صــدای مــرا

مانـده ام در این قفــس تنهــا

هنوز خوب نمی شود این زخم کهنه

تا امروز، هنوز هوای دلم ابری ست ...

دلم هوای باران دارد ...

دلتنگ آسمان نباش ،

بهانه گیر باران نشو ...

خزان فصل ها را پس نزن با نگاهت ؛

طفلی، دل خورشیدی اش می شکند به قهر !

یک بار هم که شده همراه شو ... با زمستان

با سکوت برفی

با ترس شیرین لغزیدن ،

روی سرسره یخی کودک سر خوش همسایه ...!

رنگ دلت را عوض کن ،

سوی نگاهت را

عطر احساست را

شاید به شکرانه اش کمی ... فقط کمی باران ،

ببارد بر سر کویر دلتنگی هایت ...!

عاشق که می شویم ،

باران نمی بارد ...

باران که می بارد ،

عاشق می شویم ...!

   آوایی فراتر از " زیستن " ...

      غربت لحظه هایم را " ناتمامــ " می گذارد ... 

            باز حس عجیب " بودن " ...

   در " منــ " هویدا می شود ... !!! 

      خیس می شوم ... !

            در زیر قطرات فراری از سکوت آسمان ... 

   من از صدای پر پر شدن انتظار

      به هجوم " حقیقت " دل بسته ام ... ! 

            شاید ...

   اینگونه " فریاد یاســ " را باور کنم ... !!!

باران می بارد

و من بی اختیــار یاد درس لطیفـــ هفت سالگی افتادم

آن مرد در بـــاران آمد...آن مرد آمد

امــــــا او نیامد !

تــــــــو نیامدی ...

اصلا قرار نبود که بیایی

_و چــــه زیبا می شود وقتی کسی بیاید که قرار نیسـتــــ_

باران می آید ...

                 باران مثل چشم های من خیس خاطره است ...

                                   راستی آسمان از چه دلگیر است؟!

                                                        از یک خاطره بغض آلود ؟ یا آرزویی محال !؟

باران که می بارد؛ تمام کوچه های شهر پر از فریاد من است که می گویم :

من تنها نیستم ...

تنها منتظرم ...!